BİR HİKAYE
HERŞEYİN HAYIRLISI
Bir zamanlar Afrika'daki bir ülkede hüküm süren bir kral vardı. Kral, daha çocuklugundan itibaren arkadaş olduğu,birlikte büyüdügü bir dostunu hiç yanından ayırmazdı. Nereye gitse onu da beraberinde götürürdü. Kralın bu arkadaşının ise degişik bir huyu vardı. İster kendi başina gelsin ister başkasının, ister iyi olsun ister kötü, her olay karşısında hep aynı şeyi söylerdi: "Bunda da bir hayır var!" Bir gün kralla arkadaşı birlikte ava çıktılar.Kralın arkadaşı tüfekleri dolduruyor, krala veriyor, kral da ateş ediyordu. Arkadaşı muhtemelen tüfeklerden birini doldururken bir yanlışlık yaptı ve kral ateş ederken tüfeği geriye dogru patladı ve kralın baş parmağı koptu. Durumu gören arkadaşı her zamanki sözünü söyledi: "Bunda da bir hayır var!" Kral acı ve öfkeyle bağırdı: "Bunda hayır filan yok! Görmüyor musun, parmağım koptu?" Ve sonra da kızgınlığı geçmediği için arkadaşını zindana attırdı. Bir yil kadar sonra, kral insan yiyen kabilelerin yaşadığı ve aslında uzak durması gereken bir bölgede birkaç adamıyla birlikte avlanıyordu. Yamyamlar onlari ele geçirdiler ve köylerine götürdüler. Ellerini,ayakları bağladılar ve köyün meydanına odun yığdılar. Sonra da odunların ortasına diktikleri direklere bağladılar. Tam odunları tutusturmaya geliyorlardi ki, kralın başparmağının olmadığını farkettiler. Bu kabile, batıl inançlari nedeniyle uzuvlarından biri eksik olan insanları yemiyordu. Böyle bir insan yedikler takdirde başlarına kötü olaylar geleceğine inanıyorlardı. Bu korkuyla, kralı çözdüler ve saliverdiler. Diğer adamlari ise pişirip yediler. Sarayına döndüğünde, kurtuluşunun kopuk parmağı sayesinde gerçekleştiğini anlayan kral, onca yıllık arkadaşına reva gördügü muameleden dolayı pişman oldu. Hemen zindana kostu ve zindandan çıkardığı arkadaşına başından geçenleri bir bir anlattı. "Hakliymışşın!"dedi. "Parmağımın kopmasında gerçekten de bir hayır varmış. Iste bu yüzden, seni bu kadar uzun süre zindanda tuttugum için özür diliyorum.Yaptığım çok haksız ve kötü birşeydi."